1- کارلوس ریوه را و خوزه آنتونی تورس؛ بازیکنان پانامایی که هر دو در لیگ چهارم با نظر علی پروین توسط باشگاه خریداری شدند. بازیکنانی که سابقه بازی برای تیم ملی کشورشان را هم داشتند، اما عملکرد بسیار ضعیفی در تمرینات پرسپولیس داشتند.به طوری که تورس با انجام یک بازی و ریوه را بدون بازی برای این تیم، باشگاه را ترک کردند. البته این بازیکنان بعدها با شکایت خود از باشگاه برای عدم دریافت مبالغ قراردادی شان، عدم حضورشان در بازی های این تیم را به نوعی جبران کردند!

2- رابرت ساها؛ بازیکن اهل جمهوری چک که در لیگ پنجم با آمدن آری هان به پرسپولیس، به این باشگاه آمد. عملکرد این بازیکن چپ پا در دفاع چپ، در نیم فصل دوم لیگ پنجم به قدری خوب بود که درفصل آینده هم با آمدن دنیزلی به او بازی می رسید. پاس گل دیدنی او به مهرداد اولادی در دربی همان سال، یادگاری باارزش ساها برای طرفداران این باشگاه است. در نهایت با 31 بازی در یک سال و نیم، افشین قطبی او را برای پرسپولیس 86-87 نخواست.

3- ژاک الونگ الونگ؛ مدافع کامرونی باشگاه پرسپولیس که مثل ساها با نظر آری هان به پرسپولیس ملحق شد. با این تفاوت که او دو سال و نیم در پرسپولیس ماند و توانست در لیگ هفتم با این تیم به مقام قهرمانی هم برسد. البته تقریبا کل این فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد. او 38 بار برای این تیم به میدان رفت. الونگ همچنین سابقه حضور در تیم ملی کامرون را هم دارد.

4- طارق جبان؛ بازیکن اهل کشور سوریه و کاپیتان تیم ملی کشورش که به دلیل کمبود مدافع تخصصی در نیم فصل دوم لیگ ششم، با نظر دنیزلی به پرسپولیس آمد. قرارداد او به مدت 6ماه بود و به صورت قرضی از الجیش به تهران آمد. هرچند در نهایت با انجام 5 بازی به حضورش در پرسپولیس خاتمه داد.

5- ممدوتال؛ مدافع اهل بورکینافاسو که در لیگ  دوازدهم با تایید حمید استیلی به پرسپولیس پیوست. هرچند او با تیم کشورش در سال های 2002 و 2010 و 2012 در جام ملت های آفریقا حضور داشت اما عملکرد او به حضورش در 9 بازی در یک فصل برای پرسپولیس خلاصه می شود.

6-سکوبرت؛ بازیکن مالیایی پرسپولیس در فصل 89-90 که سابقه بازی در تیم های موناکو و تروا و وست برمویچ و 7بازی ملی را داشت و با نظر دایی به پرسپولیس آمد. ولی این آمار خوب منجر به موفقیتش در پرسپولیس نشد و با 5 بازی از این تیم کنار رفت.

حال باید دید اومانا یا جسه بوآتنگ در صورت پیوستن به پرسپولیس، مثل رابرت ساها تا مدت ها در ذهن طرفداران این تیم خواهند ماند یا مثل بازیکنان پانامایی این تیم، ایران را صرفا برای گردش و تفریح در شهرهایش و پرکردن جیب شان انتخاب می کنند. اگرچه سابقه و کارنامه  مدافعان مدنظر باشگاه، به هیچ وجه با بازیکنان گفته شده قابل مقایسه نیست.

پرسپولیس و ذوب آهن در هر ۱۳ دوره ای که از لیگ برتر گذشته حضور داشته اند و به این ترتیب تا حالا ۲۶ بار در لیگ برتر برابر هم بازی کرده‌اند. سهم پرسپولیس در این مصاف های رودررو ۱۰ برد، ۹ مساوی و ۷ باخت بوده است. پرسپولیس ۳۸ گل به ذوب آهن زده و ۳۳ گل از این تیم خورده است.

آخرین بازی دو تیم مربوط به دور برگشت لیگ گذشته است که با پیروزی دو بر یک پرسپولیس تمام شده است. گل های پرسپولیس را در آن بازی محمدرضا خلعتبری زد و تک گل ذوب آهن هم با ضربه قاسم حدادی فر و با دخالت محسن مسلمان وارد دروازه نیلسون شد.

آخرین برد ذوب آهن برابر پرسپولیس به لیگ هشتم برمی‌گردد . در آن بازی ذوب آهن میزبان بود. محمدرضا خلعتبری ۲ بار و محمد صلصالی به پرسپولیس گل زدند. تک گل پرسپولیس را هم ابراهیم توره از روی نقطه پنالتی زد.

پیشاپیش اسمش را هرچه که می‌خواهید بگذارید. تناسخ، طول موج، یا نظم حاکم. مجتبی محرمی بعد از نزدیک به یک دهه حضورش در پرسپولیس، درست در سالی آخرین بازی‌اش را برای تیم ملی انجام داد که علی کریمی، مردی از همان جنس، در همان سال و در لیگ دست دو آتش زیر خاکستر شد و بعد از دو سال هم به پرسپولیس آمد تا ثابت کند می‌تواند جای خالی او را پرکند. هنوز چند روزی از خداحافظی جادوگر نگذشته و تقریبا به هر رسانه‌ای که سر می‌زنیم علی کریمی حالا دیگر بازنشسته، گوشه‌ای از آن را مال خود کرده. عکس‌ها و کلیپ‌ها، دریبل‌ها و اخم‌ها و حالا یک گوشه ذهنتان سینه آن داور بخت برگشته را هم نگه دارید تا بعد. بماند که می‌توانست بزرگتر و بالاتر از آن چیزی که هست باشد، اما هرچه که هست، کریمی در آن یکسال محرومیت معروفش، فهمید که چقدر حال و روز ادی تند دست بیلیاردباز را دارد و صد البته که وقتی بهونه داشته باشی باختن آسونه. خیزش کریمی، استعدادی که نشان داد می‌تواند جای خالی لذت مجتبی محرمی دیدن را پر کند، درست بعد از همان یک سال محرومیت بود. جادوگر در خلوتش سحرهای جدیدی گیرش آمده بود. سحرهایی که او را میراث‌دار محرمی‌‌ها ندانند. او دیگر علی کریمی شده بود. بدون هیچ اسم پس و پیشی. و از همه مهمتر توانسته بود به یک شخصیت برسد و از کالبد یک تیپ تمام شدنی بگریزد.

پرسپولیس در فصل قبل تنها 4 گل از روی کارهای ترکیبی در جریان بازی به ثمر رساند و 30 گل فقط از طریق دو روش «ضربات شروع مجدد» و «گل به خودی یا اشتباه مرگبار مدافعان حریف» به ثمر رساند که این دو شیوه‌ی گل‌زنی با عنوان "استفاده‌ی صحیح از شانس" تعبیر می‌شود. نبوغ و هنر مربی در این دو شیوه‌ی گل‌زنی نقش دارد ولی بسیار کم‌تر از گل‌هایی که از روی برنامه‌های منسجم تاکتیکی در جریان مسابقه به ثمر می‌رسد.

در واقع این بازی و حملات منظم و زیبا است که گل به ارمغان می‌آورد. این قاعده‌ی کلی فوتبال است؛ و بازی زیبا نیاز به تفکر حرفه‌ای، تمرینات پیشرفته و نظم تاکتیکی دارد که این فاکتورها در تیم‌های علی دایی هیچ‌وقت مشاهده نشده است.

بنابراین علی دایی برای موفقیت در مربیگری، باید یک مربی تمرین دهنده‌ى اروپایی برای اجرای تاکتیک‌ها و یک آنالیزور بزرگ و یک مشاور فنی در کنارش فعالیت کنند. افشین پیروانی یک مفسر بزرگ فوتبال است و با وجود داشتن مدرک مربیگری درجه یک یوفا، ولی ذاتاً استعداد مربیگری ندارد و هیچوقت یک مربی موفق نخواهدشد. این در حالی است که محمد دایی هم تاکنون سابقه‌ی شناخته‌شده‌ای در تیم‌های بزرگ نداشته است.

علاوه بر این‌ها، علی دایی در طول فصل باید به جای کتمان ضعف‌های فنی تیم و ربط‌دادن عدم نتیجه‌گیری تیم به داور، رسانه‌ها و غیره توان خود را معطوف به ارتقای سطح بازی تیم کند؛ البته به شرط داشتن کادر مربیگری مستعد.

با وجود این تجربه و شناخت، و همچنین ارزیابی تیم‌های دیگر حاضر در لیگ برتر، پرسپولیس هم در آسیا و هم در لیگ کشور، فصل پرفشاری را سپری خواهد کرد.